بررسی تاثیر مدل تخصیص شبکه ترافیکی درکاهش آلودگی های زیست محیطی

امروزه با گسترش شهرها و افزایش منابع آلاینده های هوا، هوای اغلب شهرهای بزرگ و صنعتی آلوده می باشد و با توجه به خطراتی که این آلودگی برای سلامت افراد ساکن در مناطق آلوده دارد،شناخت و آگاهی نسبت به جوانب مختلف این مسأله از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد.باتوجه به این که در شهر ها اتومبیل ها مهمترین عامل آلودگی هوا هستند، توزیع یا تخصیص نادرست اتومبیل ها در شبکه های شهری به خصوص معابر شلوغ شهری باعث افزایش آلودگی هوا می شود تا کنون در تحقیقات مختلف دررابطه با تخصیص ترافیک فقط پارامترهای زمان سفر وحجم ترافیک بدون درنظرگرفتن دیگر هزینه های شبکه مورد مطالعه قرار می گرفت. هدف این تحقیق ارائه مدل تخصیص ترافیکی می باشد تا هزینه های آلودگی هوا واتلاف زمان سفر کاربران را کاهش دهد.بنابراین درجهان مدرن امروزه به کمک سیستم gps و its می توان هزینه آلودگی هوا را ازکاربران شبکه به خصوص در معابر شلوغ شهری اخذکرد. دریافت هزینه باعث می شود،کاربران هنگام انتخاب مسیر، نه تنها زمان سفر خود راکاهش دهند، بلکه مسیر انتخابی کمترین میزان انتشارآلاینده ها را از اتومبیل کاربران داشته باشد. در این تحقیق ابتدا مدل هایی برای انتشارآلاینده ها از اتومبیل ها باتوجه به نوع شان وشرایط شیب معابر ارائه شده است.وسپس قیمت هایی برحسب دلار به ازای انتشار هر تن از آلاینده های دی اکسید گوگرد(so2) ، مونوکسیدکربن (co)، اکسیدهای نیتروژن (nox)، ترکیبات عالی فرار (voc)وذرات معلق هوا (pm10) در شهر تهران ارائه شده است .همچنین قیمت متوسط ارزش زمانی کاربران شبکه در شهر تهران محاسبه شده و بدین ترتیب هزینه انتشار آلاینده ها وزمان تلف شده کاربران در شبکه محاسبه می گردد.به طوریکه دراین تخصیص دینامیکی کاربران مسیری را انتخاب می نمایند که کمترین هزینه ناشی ازآلودگی هوا و اتلاف وقت در شبکه را پرداخت نمایند.لذا به وسیله تخصیص جدید ارائه شده نه تنها کاربران هزینه مصرف آلودگی هوای ناشی از اتومبیل خود را پرداخت می نمایند، بلکه هزینه شبکه که شامل هزینه آلودگی هوا وهزینه اتلاف وقت کاربران می باشد به طور محسوسی کاهش می یابد.نتایج نشان می دهند که با استفاده از مدل جدید 6.8 درصد هزینه های شبکه کاهش می یابند.